بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خداى رحمان رحيم

وَ تَوَكَّلْ عَلَي الْحَيِّ الَّذِي لا يَمُوتُ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَ كَفيٰ بِهِ بِذُنُوبِ عِبادِهِ خَبِيراً

توكل كن بر خداى هميشه زنده كه مرگى بر او نيست او را تسبيح و حمد گوى، او در دانستن گناه بندگانش كافى است.

الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوي عَلَي الْعَرْشِ الرَّحْمٰنُ فَسْئَلْ بِهِ خَبِيراً

خدايى كه آسمانها و زمين و آنچه را كه در ميان آن دو است در شش روز آفريد، سپس بر تدبير استقرار يافت او رحمان است، اعتنا كن بر او به وقت خبر دادن‌

وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمنِ قالُوا وَ مَا الرَّحْمٰنُ أَ نَسْجُدُ لِما تَأْمُرُنا وَ زادَهُمْ نُفُوراً

چون به آنها گفته شود: خداى رحمان را سجده كنيد، گويند رحمان چيست آيا به هر چه مى‌خواهى سجده كنيم، اين دستور بر نفرتشان مى‌افزايد.

تَبارَكَ الَّذِي جَعَلَ فِي السَّماءِ بُرُوجاً وَ جَعَلَ فِيها سِراجاً وَ قَمَراً مُنِيراً

دائم الخير است خدايى كه در آسمان ستارگان درخشان و چراغى (تابان) و ماهى نور افشان قرار داد.

وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ خِلْفَةً لِمَنْ أَرادَ أَنْ يَذَّكَّرَ أَوْ أَرادَ شُكُوراً

خدا همانست كه شب و روز را پى در پى كرد براى هر كه بخواهد متذكر شود و يا سپاسگزار باشد.

وَ عِبادُ الرَّحْمٰنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَي الْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً

بندگان خدا كسانى هستند كه در زمين با تواضع قدم برمى‌دارند و چون نادانان آنها را خطاب كنند جواب سالم گويند.

وَ الَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِياماً

و كسانى هستند كه شب را در حال سجده و قيام براى خدايشان برگزار مى‌كنند.

وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذابَها كانَ غَراماً

و كسانى هستند كه مى‌گويند: پروردگارا عذاب جهنم را از ما برگردان كه عذاب آن دست بردار نيست.

إِنَّها ساءَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاماً

جهنم قرارگاه و محل اقامت بدى است.

وَ الَّذِينَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَ لَمْ يَقْتُرُوا وَ كانَ بَيْنَ ذٰلِكَ قَواماً

و كسانى كه چون انفاق كنند اسراف نمى‌كنند و كم نمى‌نمايند، انفاق آنها بين اين دو حد وسط است.

وَ الَّذِينَ لا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ وَ لا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لا يَزْنُونَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذٰلِكَ يَلْقَ أَثاماً

و كسانى هستند كه با خدا معبود ديگرى نمى‌خوانند و نفسى را كه خدا محترم كرده جز به حق نمى‌كشند و زنا نمى‌كنند هر كس چنين كند، به عقوبت خواهد افتاد.

يُضاعَفْ لَهُ الْعَذابُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ يَخْلُدْ فِيهِ مُهاناً

عذاب بر او در قيامت مضاعف مى‌شود و در عذاب مخلد مى‌ماند.

إِلَّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً

مگر كسى كه توبه كند و ايمان آورد و عمل صالح بكند، خدا سيئات آنها را به خوبيها مبدل مى‌كند، خدا آمرزنده و مهربان است.

وَ مَنْ تابَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَي اللَّهِ مَتاباً

هر كه توبه كند و عمل صالح انجام دهد او به سوى خدا توبه مى‌كند توبه خاصى.

وَ الَّذِينَ لا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراماً

و كسانى هستند كه در مجالس باطل حاضر نمى‌شوند و چون به كار بيهوده رسند، بزرگواران مى‌گذرند.

وَ الَّذِينَ إِذا ذُكِّرُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْها صُمًّا وَ عُمْياناً

و كسانى هستند كه چون آيات خدا را تذكر داده مى‌شوند ناشنوايان و نابينايان بر آنها نمى‌افتند.

وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ إِماماً

و كسانى كه مى‌گويند: پروردگارا از زنان و فرزندان ما روشنى چشم ما گردان و ما را براى تقوى كاران سرمشق گردان.

أُوْلئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِما صَبَرُوا وَ يُلَقَّوْنَ فِيها تَحِيَّةً وَ سَلاماً

آنها پاداش داده مى‌شوند درجه بلندى را و در آن تحيت و سلام داده مى‌شوند.

خالِدِينَ فِيها حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاماً

در آن پيوسته‌اند، آن بهتر قرارگاه و بهتر محل اقامت است.

قُلْ ما يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّي لَوْلا دُعاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزاماً

بگو خدايم به شما اعتنايى ندارد اگر دعوت شما لازم نبود كه رسالت را تكذيب كرديد، آن تكذيب بر شما ملازم خواهد بود.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ لا أُقْسِمُ بِهٰذَا الْبَلَدِ

بنام خداى رحمان رحيم؛ نه، قسم مى‌خورم به اين سرزمين‌

وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهٰذَا الْبَلَدِ

حال آنكه تو ساكن هستى در اين سرزمين‌

وَ والِدٍ وَ ما وَلَدَ

قسم به پدرى بزرگوار و پسرى كه توليد كرد.

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي كَبَدٍ

حقا كه انسان را در رنج آفريده‌ايم‌

أَ يَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ

آيا گمان مى‌كند كه هرگز كسى بر او قادر نيست‌

يَقُولُ أَهْلَكْتُ مالاً لُبَداً

مى‌گويد: مال فراوانى را تباه كردم‌

أَ يَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ

آيا مى‌پندارد كسى او را نديده است؟

أَ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ

آيا براى او دو چشم نيافريده‌ايم؟

وَ لِساناً وَ شَفَتَيْنِ

و يك زبان و دو لب؟

وَ هَدَيْناهُ النَّجْدَيْنِ

و هدايت كرده‌ايم او را به دو راه خير و شر

فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ

داخل آن گردنه نشد

وَ ما أَدْراكَ مَا الْعَقَبَةُ

چه مى‌دانى آن گردنه چيست؟

فَكُّ رَقَبَةٍ

آزاد كردن برده است.

أَوْ إِطْعامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ

يا طعام دادن در روز گرسنگى‌

يَتِيماً ذا مَقْرَبَةٍ

يتيمى را كه خويشاوند است‌

أَوْ مِسْكِيناً ذا مَتْرَبَةٍ

يا مسكين خاك افتاده‌اى را

ثُمَّ كانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَواصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ

سپس (نشد) از آنان كه ايمان آورده و سفارش به صبر كردند و سفارش به رحمت.

أُولئِكَ أَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ

آنها اهل بركت هستند كسانى كه آيات ما را انكار كردند آنها

وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآياتِنا هُمْ أَصْحابُ الْمَشْأَمَةِ

اهل شومى و شقاوتند

عَلَيْهِمْ نارٌ مُؤْصَدَةٌ

بر آنهاست آتشى پيوسته‌

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الضُّحيٰ

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به شعاع گسترده آفتاب‌

وَ اللَّيْلِ إِذا سَجيٰ

قسم به شب وقتى كه آرام گيرد

ما وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ ما قَليٰ

پروردگارت تو را رها نكرده و دشمن نداشته است‌

وَ لَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُوليٰ

آخرت براى تو از دنيا بهتر است‌

وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضيٰ

به زودى خدايت پاداش مى‌دهد كه راضى شوى‌

أَ لَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآويٰ

آيا تو را يتيم نيافت و پناه داد؟

وَ وَجَدَكَ ضَالاًّ فَهَديٰ

تو را بيراه ديد و هدايت كرد

وَ وَجَدَكَ عائِلاً فَأَغْنيٰ

و تو را فقير يافت و بى‌نياز كرد

فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلا تَقْهَرْ

پس يتيم را مقهور نكن‌

وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ

وسائل را با خشونت مران‌

وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ

نعمت خدايت را بازگو كن‌